Ben je net afgestudeerd als acteur en/of theatermaker? Ben je nog aan het studeren, of juist al jaren afgestudeerd? Of misschien ben je gewoon geïnteresseerd in hoe de acteerwereld eruit ziet, en heb je een passie voor film en televisie?
Op 6 september organiseert Toneelscholenfestival een ontmoetingsmoment met het casting team van Anntourage (Ann Willems & Elien Van Aerschot) in de Rotonde van Opek.
Na jaren ervaring in het castingcircuit weten zij exact hoe de vork in de steel steekt en willen zij graag die informatie met je delen. Hoe zit een castingproces ineen? Op welke dingen moet ik letten bij het maken van selftapes? HOE WORD IK EEN BEROEMD ACTEUR? & MOET IK MIJN PIerCINGs nU UItdoen OF NiEt??? Kom het vragen!
GRATIS van 14u tot 15u30, 6/09 in de Rotonde (OPEK)
Dankjewel aan het team van Anntourage om ons festival van beginnende makers te steunen en dit ontmoetingsmoment met ons op poten te zetten!
Well, we stick our fingers in the ground Heave and turn the world around Smoke is blacking out the sun At night I pray and clean my gun The cracked bell rings and the ghost bird sings And the gods go begging here So just open fire when you hit the shore All is fair in love and war Hoist that rag! Tom A. Waits
Iedere nacht kruipt een mist de bossen uit, de velden over en treedt hij in het licht van de maan. Hij danst, laat haar licht op zijn lichaam vallen, flirt ermee. Hij vraagt aan de maan: “Please oh, please, won’t you take my hand?” Hij kruipt de heuvel op, omringt het dorpje, valt de straten binnen, slokt de huizen op. Eenmaal hij de heuvel geworden is, klaagt hij: “Why oh, why oh, why won’t you take my dance?” In die mist ligt een dorpje en in dat dorpje speelt dit verhaal zich af. Bij het vallen van de nacht worden de deuren vergrendeld. Men leeft er achter gordijnen en luiken. Men verbergt de ogen voor de maan, de dromen voor de mist, dooft de kaarsen en zegt: “You know what to do when the baby cries.”
S T E E G // S T O N E R gaat over de schaduw die je achtervolgt. Over het monster onder je bed. Het gaat over het kind in de waterput. Soms kan wat geweest is, nog niet voorbij zijn
Tijdens het Drama Festival presenteren Masterstudenten Drama hun afstudeerwerk. vijf seconden erin eruit is de Masterproef van Sjoerd Koolma, Pepijn Huysman en Lotte De Keyzer. Naar een tekst van Magne van den Berg.
De voorstelling is een voortdurende dialoog tussen twee geliefden, zichzelf en de toeschouwer. Het gaat over het onophoudelijke niet kunnen en willen kiezen tussen het loslaten van of het vastklampen aan de ander. Die en hij drukken zich beiden uit in poëtische, liefdevolle, zachte woorden maar er gaat een pijnlijk en snijdend verdriet onder schuil. Ze zoeken lichtheid, plezier en humor op maar dat wordt onderbroken door onenigheid. De gesprekken die zich afspelen tussen verleden, heden en toekomst zijn een aaneenrijging van korte momenten van samenzijn ergens in de stad. Ondanks de onvoorwaardelijke liefde die ze voor elkaar voelen en de kwetsbaarheid die ze met elkaar delen, blijven ze naast elkaar bestaan. Er is te veel dat hen weerhoudt van volmondig ja zeggen. “Daarna zaten ze de hele tijd te beraadslagen, ze bepraatten de mogelijkheden om uit te komen onder de noodzaak, en alle twee zagen zij helder in, dat de weg naar het einde onafzienbaar lang was en dat het meest ingewikkelde en het moeilijkste nog maar te beginnen stond…ze hadden de kans het verleden te gebruiken om zich een toekomst voor te stellen, om verder te kunnen zien en voelen; voorbij het heden. Ze hadden kunnen proberen om, in de aanblik van het hier en nu en diens zogezegde totale weergave van de werkelijkheid, een ‘dan’ en ‘daar’ te bedenken. Het leek wel dat het nog maar een kleinigheid scheelde, en de oplossing zou gevonden zijn en dan zou er een nieuw en beter leven aanbreken.”
CREDITS
Door: Sjoerd Koolma en Pepijn Huysman Outside eye: Lotte De Keyzer Mentoren: Natali Broods en Willem de Wolf Tekst: Magne van den Berg Kostuum: Rik Van Gorp Lichtontwerp: Aaron Bruyninckx Beeld: Lotte Dufour Met dank aan: KASK & Conservatorium, De Hoe, Campo, De Koer, NTGent, Aveve Drongen, Valerie Desmet, Bardia Mohammad, Frederik Le Roy, Benny Nemer, Simon De Winne, Marieke Schraepen
Ooit leefden de Zwitser en de gletsjer naast elkaar Ze keken elk hun eigen kant op De Zwitser vond de gletsjer magnifiek, grotesk, vijandig De gletsjer vond maar weinig van de Zwitser Verder lieten de twee elkaar met rust Als ik nu naar de gletsjer kijk Dan mis ik hem Terwijl hij er nog is
CREDITS
Regie: Alice D’hondt Spel: Emma Browaeys, Ferre Vuye en Victor Vermaerke Techniek: Rune Floryn en Juriaan Houttekier Met dank aan Bart Capelle, Dirk Verstockt, Renee Goethijn, Margaux Dusong, Ade Bormans, Suzanne Versele, de lieve mensen van Au Kalme en de vrijgevige straten van Brussel
‘t Is nu dat het moet gebeuren. Voor zonsopgang wordt het graf ontruimd, tenzij we duizende balle betale. Op topsnelheid zijn we uit de dennen- en eucalyptusbossen van ’t Zuiden gereden om in de Vlaamsche klei en zandgrond, het graf van onze ouders te vinden. Welkom bij onze missie ‘Occupy Burial Street’. Onze strategie: we breken ‘s nachts het kerkhof binnen, gewapend me ne koevoet, blikskeseten, ansjovissen en mineraalwater. De resterende stukke sleutelpijp, uitgedroogde vingers en schedelscherven, hale we uit de grond, steke we in onze kabas, en welle weg! Dat die graafmachines en platte ambtenare pannekoeke met hun rotte fikke en fakke van onze wortels, van onze ouders, afblijve!
LAPZUS/Lapsus is een tragikomische voorstelling over vier rondzwervende weeszussen die terugkeren naar de plek waar hun wortels liggen. Een barokke volkskomedie met existentiële onderlaag over (kinder)rouw en ontworteld zijn in een cultuur die de dood heeft gekapitaliseerd en handelt uit onvermogen.
Over bevrijding uit een strijd waar men niet voor kiest.
Leeftijd vanaf: 12 jaar
Credits
Tekst: Lina Ghys met Boris-Johannes De Keyser & Daniël Klunder, Joelle Francis, Kato Van Ermen & Paloma Timmerman Neira
“We dreamed we were speaking in tongues. That all we had ever felt, our whole lives, became clear to us. That language was beautiful. Lyrical. That we were singing. That we wept to recognize ourselves in these voices. But when we awakened, we dreamed, we could only remember babble, and all language was foreign.” ~Susan Griffin~
NL ‘Poor lonely lonely animals’ is dat ontwaken. Het is een landschap van mensen die elkaar passeren en ontmoeten, kortstondig of van onbepaalde duur. Een dissonante stad waarin iedereen op zoek is naar harmonie. Waar Humans in Suffering raad vragen aan Prophecy Ladies. Waar de moeder van Bambi haar lot beklaagt. Waar appelsienen niet gedeeld worden. Waar Lovers onvermoeibaar in discussie gaan. Waar herten elkaar wel verstaan. Een plek waar iedereen gehoord wil worden, maar de wind woorden onverstaanbaar maakt.
EN ‘Poor lonely lonely animals’ is that awakening. It’s a landscape of people who pass each other, meet for a brief moment or for an indefinite amount of time. A dissonant city, where everyone is looking for harmony. Where Humans in Suffering consult Prophecy Ladies. Where Bambi’s mother laments her fate. Where oranges are not shared. Where Lovers argue tirelessly. Where deers do understand each other. A place where everyone wants to be heard, but wind makes words incomprehensible.
credits° Concept/ Zita Windey en Brenda Corijn Spel/ Jonathan Kazanga Linga, Windey en Brenda Corijn Coaching/ Anna Franziska Jäger en Katrien Valckenaers Kostuum en Decor/ Mark van Hoek Productie/ Lindsy Dias Lichtontwerp en techniek/ Gilles Pollak Muziek/ Michiel Dondeyne, Brian Pittoors, Louise-Marie Schollaert, Pjotr Paeshuyse, Zita Windey, Brenda Corijn en Jonathan Kazanga Linga
met dank aan ° Luca School of Arts, BAC ART LAB, fABULEUS, Seppe Janssens, Lore Verhoeven, Staf Bertheloot, Karlijn Niesten, Michiel Van Wambeke, Femke Van der Steen, Lina Ghys, Willem Herbots, Moene Peeters, Ferre Windey, Nele Möller
De voorstelling vertelt het verhaal van de familie van Gregor, zij worden geconfronteerd met een Bug, iets anders. De maatschappelijke waarden die de familie representeert, worden door elkaar geschud. There’s a bug in the system. Waardoor de familie gedwongen wordt om het leven op een andere manier te bekijken. De problemen worden blootgelegd en zij moeten noodgedwongen veranderen. Je zou het zelfs een gedaanteverwisseling kunnen noemen. De Bug sluipt binnen in het verhaal, de Bug sluipt binnen in de theatrale context.
CREDITS Geluid & Muziek Ontwerp: Nick Baeyens Mentor & Dramaturgie: Kristof van Baarle, Carolina Maciel de França Spel: Max Colonne, John Niyibizi, Alicia Andries Kostuum: Linde Vandecruys Lichtontwerp: Lennert Boots Poster & Promo Video: Francis Connelly Promo Video: Miro Quinet Link promovideo: https://youtu.be/K7WBYIU2txk
Ik kreeg een visioen, even intens als de krankzinnige woede van een hond die zijn tanden in de poot van een herten karkas heeft gezet en zo verwoed aan het dier trekt dat de jager het opgeeft om hem te kalmeren. Het was een visioen van Een stoomboot dat op eigen kracht een heuvel beklimt, Zich een weg baant langs een steile helling in de jungle terwijl boven dit natuurlijke – maar genadeloze – landschap de stem van Enrico Caruso weergalmt.
Gebaseerd op het dagboek “Conquest of the Useless” van Werner Herzog.
CREDITS
Spel/ Gianni Slootmaekers
Tekst/ Gianni Slootmaekers, Tomas van Balen, Werner Herzog
Dansen, ik wil dansen. Glijdend over de noten die door de lucht vliegen. En opstijgen met een rode roos in de hand. Vergeten wanneer mijn voeten nog de grond raakten.
Stap met ons in een muzikaal verhaal. We banen ons samen een weg door een hoofd dat opgroeit, vol chaos en harmonie. We zien hoe gedachten zich ontplooien en ontwikkelen doorheen de jaren: wat verandert en wat blijft er verbazingwekkend lang hangen…
CREDITS
Julia Rosenhart – Kleinkunst Eva Mareen – Acteren Lisa Verbelen – Coach
Met dank aan Lorenzo Servali, Daniel Fuentes and Antonio Todisco
